กลุ่มกาแลคซียักษ์ยักษ์นี้ประกอบไปด้วยกลุ่มย่อยหลายกลุ่ม

สิ่งที่ดูเหมือนว่าการรวมดาวฤกษ์สีขาวสว่างและกาแลคซีกังหันที่กระจัดกระจายเข้ากับฉากหลังสีดำสนิทของจักรวาลเป็นเพียงส่วนหนึ่งของกระจุกกาแลคซีขนาดใหญ่กว่ามาก

ในภาพด้านล่างคุณจะเห็น A1758N ซึ่งเป็นกระจุกกาแลคซีขนาดใหญ่ของอาเบล 1758 ที่มีกาแลคซีนับร้อยซึ่งอันที่จริงเป็นผลมาจากกระจุกดาวขนาดเล็กสองก้อนที่รวมกันเป็นกองกำลัง ภาพนี้ถ่ายโดยใช้กล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลของนาซา / ESA และเน้นประวัติศาสตร์ที่กระจัดกระจายของอาเบล 1758

อาเบล 1758 ซึ่งมีอายุประมาณ 3.2 พันล้านปีแสงจากโลกถูกค้นพบครั้งแรกในปีพ. ศ. 2501 และได้รับการจัดเป็นวัตถุขนาดใหญ่เอกพจน์ แต่ 40 ปีต่อมานักดาราศาสตร์ได้ดูกระจุกดาวอีกดวงโดยใช้กล้องโทรทรรศน์ X-ray ของดาวเทียม ROSAT เพียงเพื่อจะพบว่ามันเป็นกาแลคซีที่มีความเข้มข้นสองระดับ

กลุ่มย่อยทั้งสองนี้จัดขึ้นพร้อมกันโดยกองกำลังแรงโน้มถ่วงได้รับการตั้งชื่อว่า A1758N (เหนือ) และ A1758S (ใต้) และอยู่ห่างกัน 2.4 ล้านปีแสง กระจุกดาวเหนือเป็นสิ่งเดียวที่มองเห็นได้ในภาพฮับเบิล แต่ปรากฎว่ากระจุกย่อยนี้เป็นผลมาจากการรวมตัวกันของสองกลุ่มที่เล็กกว่าเข้าด้วยกัน

กลุ่มสองกลุ่มที่รวมกันเป็น A1758N ยังได้รับชื่อทิศทางเพื่อทำให้เข็มทิศที่มีชื่อว่าอาเบล 1758 เสร็จสมบูรณ์ A1758NE (ตะวันออก) และ A1758NW (ตะวันตก) กำลังอยู่ในระหว่างการชน

การชนเช่นนี้เป็นเหตุการณ์ที่มีพลังมากที่สุดในจักรวาล พวกมันผลิตคลื่นวิทยุที่ทรงพลังอย่างมากซึ่งยิงเข้าสู่จักรวาลในทุกทิศทาง สิ่งเหล่านี้เรียกว่ารัศมีคลื่นวิทยุและพระธาตุวิทยุและแม้ว่าคุณจะไม่เห็นพวกเขาในรูปฮับเบิลนี้นักวิทยาศาสตร์สามารถรับพวกมันได้โดยใช้กล้องโทรทรรศน์ตรวจจับคลื่นวิทยุ

การเข้าใจว่ากระจุกกาแลคซีอย่าง Abell 1758 ก่อตัวอย่างไรและเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาช่วยให้นักดาราศาสตร์เข้าใจว่าร่างกายของท้องฟ้ามีอายุและวิวัฒนาการอย่างไรในจักรวาล ในฐานะที่เป็นผลประโยชน์ด้านข้างเราจะได้ดูภาพพื้นที่ที่ชวนให้หลงใหลดังนั้นจริงๆแล้วมันเป็น win-win สำหรับทุกคน